Verdragen tussen Rome en Carthago

Verdragen tussen Rome en Carthago
Verdragstype	bilaterale verdragen
Onderwerp	eerst handelsverdragen, later militaire verdragen
Ondertekend	509, 348, 306, 248, 237, 226 en 201 v.Chr.
Ondertekenaars	Romeinse Republiek Carthago
Portaal    Politiek

De verdragen tussen Rome en Carthago waren niet alleen buitengewoon belangrijk voor de betrekkingen tussen deze twee grootmachten, maar ook voor die met de Grieken op Sicilië en in Italië. Zij zagen in Syracuse het verste steunpunt van het hellenisme in het westelijke Middellandse Zeegebied.

Rome en Carthago waren twee stadstaten die een groot rijk wisten op te bouwen. Op een zeker moment was het nodig om de onderlinge betrekkingen te regelen en om te onderhandelen over hun invloedssferen. Eeuwenlang werkten de twee steden zij aan zij, soms zelfs als bondgenoten. Hun economische belangen en hun expansierichtingen bleken elkaar niet te bijten.

• Rome was niet gericht naar de zee, omdat het zich moest verdedigen tegen zijn buurvolkeren de Sabelliërs, de Etrusken, de Galliërs en de Grieken. Rome was gericht op het verwerven van de hegemonie over Italië.
• Carthago had niet een echt burgerleger en was gedwongen te vechten tegen de Grieken van Cyrene, van Massilia en van Syracuse op Sicilië in de langstlopende oorlogen in de geschiedenis (de Grieks-Punische oorlogen). De stad was bereid om haar veroveringen te verdedigen na evenwel een intensieve beoordeling van de kosten en baten. Wanneer de aristocratische partij meer geneigd was om de macht uit te breiden richting steden in de omgeving, keek de partij van de kooplieden meer naar mogelijkheden om handelsposten in te richten in het westelijke Middellandse Zeegebied. De kwaliteit van de vloot maakte dit alles mogelijk.

Al deze verdragen konden de vijandelijkheden tussen de twee machten niet stoppen, maar door de voorzichtigheid van beide partijen was het eeuwenlang mogelijk om in een vreedzame co-existentie naast elkaar te leven.